Makrama - mój debiut

Witam Was

 Na początku chciałam Wam podziękować za wszystkie komentarze pod moim żółtym segregatorem ze szczególnym uwzględnieniem tych krytycznych :-)
 Ja wiem, że go spartoliłam i dziękuję Wam za szczerość. Co ciekawe jest to praca, która dostała najwięcej negatywów od początku mojego blogowania. Ale spoko ja się nie obrażam tym bardziej, że podejrzewam każdy  ma takie nieudane prace, tylko, że one zazwyczaj nie są publikowane.  Pewnie gdybym miała trochę więcej serca i czasu  do żółtego on też by się tu nie pojawił :-)

A dzisiaj będzie kolejna niezbyt udana praca .
Ale ta dzisiejsza ma prawo być  nieudana bo to jest mój debiut w całkiem nowej dla mnie technice. 

Jak by baba nie miała kłopotu i czasu to sobie dołożyła kolejną technikę do nauki :-)

A mowa tu  o  makramie

wg Wikipedii : Makrama – sztuka wiązania sznurków, bez użycia igieł, drutów lub szydełka.

 Naukę wiązania sznurków zaproponowała na swoim blogu Joasia. Pierwszą lekcję znajdziecie TU, a jak widać na banerku zadanie domowe to wykonanie prostej bransoletki makramowej z koralikami lub bez.

Joasia u siebie podała dużo szczegółów, jak również linki do kursików. Powtarzać ich nie będę powiem tylko, że swoje dwie  bransoletki zrobiłam wg kursu Ani Rudzkiej

Są wykonane  za pomocą tzw. węzła płaskiego - stwierdzam, że sposób na wiązanie tego węzła, prościutki, pojęłam po drugim węzełku :-). Niestety jest różnica pomiędzy zawiązać a zacisnąć. W moich  bransoletkach są nierówne, bo niektóre ścisnęłam za mocno. Po drugie  sznurek miałam za cienki jak na pierwszą próbę,  pierwsza bransoletka mi się skręcała. Hehehe.... i tu się nieźle ubawiłam, bo jak ponownie poczytałam u Ani Rudzkiej zamiast węzła płaskiego wiązałam sobie  węzeł spiralny i dlatego mi się bransoletka skręcała - ale wcale się tym nie przejęłam - w końcu się dopiero uczę. Źle również wymierzyłam sobie końcówki sznurków jakie powinnam zostawić, są nierówne i za krótkie,  w efekcie bransoletka wyszła trochę wąska w obwodzie . Ale generalnie jestem zadowolona z mojego debiutu, w końcu nie od razu Kraków zbudowano. Jako że jest ona treningowa nie robiłam już jej zaciskowego zakończenia, sznurki dyndają luźno.

Swoją naukę zaczęłam od tego co miałam w domu. Pierwsza bransoletka wykonana ze zwykłego sznurka jutowego, koraliki drewniane.

Skorzystałam przy wiązaniu z podkładki z klipsem biurowym, dodatkowo na lewej stronie przykleiłam sznurek taśmą.

To sobie obejrzyjcie moją debiutancką bransoletkę

Drugą wyplotłam z białego sznurka  bawełnianego o grubości 2 mm, koraliki jakieś plastikowe.  I tu już jest węzeł płaski - tak mi się przynajmniej wydaje :-)))

i już obie razem  

Na słoiczku z kawą, bo moja ręka nie nadawała się do fotografowania :-)

i na moich kwitnących fiołkach

Moje doznania i uwagi :-)
 Technika przyjemna, w porównaniu z decou czas wykonania bransoletki to prawie prędkość światła, myk i gotowe. Miejsce pracy czyściutkie, nigdzie grama kleju, ani sterty pędzli, lakierów i papierów.  
 Na dzień dzisiejszy raczej nie będę wykonywać w tej technice biżuterii z prostej przyczyny ani ja, ani nikt z mojego najbliższego otoczenia nie nosi takiej biżuterii, no może ewentualnie jakiś fikuśny naszyjnik. Ale inne formy użytkowe np. torba, osłonka na doniczkę - to kto wie, może kiedyś. 
Generalnie uważam, że podstawy techniki warto poznać, bo nigdy nie wiadomo  kiedy i do czego mi się przyda .

I to tyle w temacie kolejnej nie za bardzo udanej pracy :-)
To lecę reanimować kolejną spartoloną rzecz. Hm... coś ten czerwiec dla mnie niezbyt łaskawy, nic mi nie wychodzi tak jak bym chciała, może urlop był za krótki ???

 A na zakończenie moja mina gdy oglądam dwie ostatnie swoje prace 

Pozdrawiam Was serdecznie i do zaś.